บนสังเวียนผ้าใบ ที่มีรั้วล้อมรอบบรรยากาศรอบข้างมีแต่ทุ่งนา รอบสังเวียนเต็มไปด้วยเซียนมวยทั้งหนุ่มยันเเก่ ที่เข้ามาเพื่อหวังเสี่ยงโชคกับผลการเเข่งขันอันดุเดือดบนเวที เมื่อเสียงระฆังดังเป็นสัญญาณ คนสองคนยืนประจันหน้ากันบนเวที เดินเข้าห้ำหั่นกันด้วยหมัด เท้าเข่า ศอก เพื่อให้ตนเองเป็นผู้ชนะในท้ายที่สุด
ทำไม! คำถามที่เกิดขึ้นในใจของผม ผู้ที่เข้าไปดูมวยด้วยความสนใจ (แต่ก็แอบทายผลอยู่ในใจ) ทำไมถึงกล้าเจ็บกันขนาดนั้น ด้วยค่าตัวเพียงไม่กี่ร้อยบาท
คิดยังไม่ทันจบนักมวยผู้สวมกางเกงแดงณตอนนั้นก็ถูกหมัดของอีกฝ่าย ชกเข้าที่หน้าโดยที่ยังไม่ทันระวัง เเล้วร่างของเขาก็ร่วงลงไปกองกับพื้นราวกับคนนอนหลับ พี่เลี้ยงที่ยืนลุ้นอยู่ข้างเวที รีบกระโจนขึ้นไปบนเวทีด้วยความป็นห่วง ช่วยกันประถมพยาบาลกันอยู่ยกใหญ่... เด็ก...คนนั้นก็ฟื้นขึ้นมา อายุน่าจะไม่เกิน15
จากการดูมวยครั้งนั้นผมก็หันมาสนใจมวยไทยอย่างจริงจังเเละพยายามหาคำตอบต่อไปว่าการที่คนๆนึงใช้ร่างกายเข้าเเลกเงิน ที่เป็นเพียงค่าอาหารหนึ่งมือของคนเมือง มันมาจากเหตุผลอะไร
คำตอบนั้นมันไม่ได้ยากเย็นอะไรหรอกครับ..ก็จนไง...นักมวยไทยชื่อดังของเมืองไทยที่โลดเเล่นอยู่บนสังเวียนทั้งในและต่างประเทศนั้นล้วนมีฐานะยากจนในวัยเด็ก ละครช่อง7 ที่ว่าน้ำเน่าเเล้ว ชีวิตของนักมวยเหล่านี้รันทดยิ่งกว่า
กว่าจะมาเป็นนักมวยเงินเเสนในทุกๆวันนี้ล้วนผ่านการมีค่าตัวไม่ถึงร้อย และสังเวียนล้อมผ้ามาแล้วทั้งสิ้น เจ็บตัวเเสนสาหัสมานักต่อนัก
บางคนบอกว่ามวยนั้นป่าเถื่อน เต็มไปด้วยการพนัน เป็นกีฬาที่ไม่เท่โบราณ เล่นเเล้วเจ็บตัว(เออมันก็เจ็บตัวจริง)
แต่ถ้ามองกันดีๆมวยไทยนั้นสร้างชื่อเสียงให้คนไทยมากมายเท่าไร ฝรั่งต่างชาติชื่นชอบขนาดไหน ชอบถึงขนาดเอาของเราไปจัดแข่งขัน แล้วเปลี่ยนชื่อของเรา เป็นk1 มันน่าเจ็บใจจริงๆ
แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือมันเป็นโอกาศของเด้กที่ยากจน ให้มาฝึกหัดและหารายได้ ถึงเเม้จะเล็กน้อยในตอนเริ่ม แต่ไม่แน่ นักมวยหนุ่มน้อยที่นอนหลับกลางเวที คนนั้น อาจจะมาเป็นนักมวยชื่อดังในเมืองกรุง และค่าตัวตอนนั้นอาจจะไม่ใช่แค่ร้อย แต่อาจจะเป็นพัน ...พันเท่า ก้เป็นได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น